W Polsce od lat następuje dynamiczny wzrost przestępczości gospodarczej. Z raportu Komendy Głównej Policji (KGP) za 2017 r., który opublikowała „Rzeczpospolita”, wynika, że stwierdzono wtedy 190 tys. przestępstw gospodarczych – to o 39 tys. więcej niż w 2016 r.

Najczęstszym przestępstwem wskazywanym przez przedsiębiorców była kradzież majątku – wskazana przez 72% badanych. Na kolejnych miejscach uplasowały się: nadużycia w obszarze zakupów (33% wskazań), korupcja i przekupstwo (21%), cyberprzestępczość (19%) oraz manipulacje księgowe (19%).

Cały czas rodzą się nowe przestępstwa gospodarcze. Jednymi z najpopularniejszych w ostatnich latach są np. bycie tzw. „słupem” czy celowe, zamierzone niezapłacenie faktury bądź oszustwo pożyczkowe.

Przestępstwo „na słupa”

Potocznie zwany „słup” to osoba, która kierowana chęcią łatwego zarobku, dobrowolne udostępnia swoje dane w celu wzięcia kredytu lub pożyczki, przy czym sama nie jest rzeczywistym kredytobiorcą. Zgodnie z art. 297 § 1 Kodeksu karnego, kto, w celu uzyskania dla siebie lub kogo innego, od banku lub jednostki organizacyjnej lub instytucji dysponujących środkami publicznymi – kredytu, pożyczki pieniężnej, poręczenia, gwarancji, akredytywy, dotacji, subwencji, potwierdzenia przez bank zobowiązania wynikającego z poręczenia lub z gwarancji lub podobnego świadczenia pieniężnego na określony cel gospodarczy, instrumentu płatniczego lub zamówienia publicznego, przedkłada podrobiony, przerobiony, poświadczający nieprawdę albo nierzetelny dokument albo nierzetelne, pisemne oświadczenie dotyczące okoliczności o istotnym znaczeniu dla uzyskania wymienionego wsparcia finansowego, instrumentu płatniczego lub zamówienia, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.

Jak wynika z dostępnych doniesień Policji, wyłudzenia „na słupa”, należące do tzw. przestępczości gospodarczej, to obecnie najpoważniejszy obszar pracy policjantów.

Oszustwo

Oszustwo w obrocie gospodarczym najczęściej przybiera postać świadomego zaciągania zobowiązań, których dłużnik nie zamierza spłacić albo nie może tego uczynić. Co najistotniejsze i najtrudniejsze, trzeba wykazać, że dłużnik od początku nie miał zamiaru zapłacenia za usługę.

Należy ocenić zachowanie dłużnika zarówno przed jak i po zaciągnięciu zobowiązania. Jeśli dłużnik po sfinalizowaniu transakcji automatycznie urywa z Tobą kontakt to wiedz, że najprawdopodobniej celowo.

Często firmy pożyczkowe, chcąc uniknąć kosztownego postępowania cywilnego (w którym należy zapłacić za pozew) wnoszą przeciwko nierzetelnym pożyczkobiorcom zawiadomienia o podejrzeniu popełnienia przestępstwa oszustwa à Jeżeli po zawarciu umowy pożyczki czy kredytu nagle tracisz płynność finansową i nie jesteś w stanie zapłacić nawet pierwszej raty – powiadom o tym bank i postaraj się o odroczenie płatności. W przeciwnym razie, możesz zostać uznany za oszusta.

Zawsze należy utrzymywać kontakt z pożyczkodawcą, starać się zawierać ugody i zwracać Wierzycielom chociaż niewielkie kwoty – wtedy nie będzie podstaw do uznania, że popełniłeś oszustwo zaciągając pożyczkę bez zamiaru jej spłacenia.