Zgodnie z art. 431  Kodeksu cywilnego przedsiębiorcą jest osoba fizyczna, osoba prawna i jednostka organizacyjna niebędące osobami prawnym,  prowadząca we własnym imieniu działalność gospodarczą lub zawodową.  Natomiast działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 2 Ustawy o swobodzie działalności gospodarczej  jest także działalność wytwórcza w rolnictwie w zakresie upraw oraz chowu i hodowli zwierząt, ogrodnictwa, warzywnictwa, do której jednak z mocy art. 3 tej ustawy nie stosuje się przepisów tej ustawy.

Rolnik indywidualny, wykonujący we własnym imieniu tak określoną działalność gospodarczą jest przedsiębiorcą w rozumieniu art. 4 w/w ustawy. Rolnik indywidualny prowadzący we własnym imieniu działalność wytwórczą w zakresie upraw  działający także bez zamiaru osiągnięcia zysku, jest przedsiębiorcą.

Do kategorii tej nie należą jednak rolnicy nie uczestniczący w obrocie gospodarczym, którzy prowadzą gospodarstwo rolne zaspakajające jedynie potrzeby własnej rodziny.

Wymaganie uczestnictwa w obrocie polega bowiem na realizowaniu swojej działalności przez odpłatne ekwiwalentne świadczenia wzajemne, spełniane za pomocą wielorazowych czynności faktycznych i prawnych np. umów kontraktacji czy sprzedaży produktów rolnych.

Ocena, czy dany rolnik jest przedsiębiorcą, za każdym razem odbywać będzie się więc indywidualnie. Za uznaniem, że rolnik jest przedsiębiorcą w rozumieniu kodeksu cywilnego, przemawiać będzie chociażby:

• sprzedaż przez niego znaczącej ilości produktów rolnych,
• wystawianie faktur,
• obszar prowadzonego gospodarstwa a nie wpis do CEiDG.

W odniesieniu do rolników, którzy nie są przedsiębiorcami w rozumieniu kodeksu cywilnego, wobec faktu, iż nie uległ zmianie art. 4911 P. u., w myśl którego zdolność upadłościową, ale konsumencką, posiadają wszystkie te osoby, które nie posiadają ogólnej zdolności upadłościowej w rozumieniu art. 5 P. u. może być prowadzona „konsumencka procedura upadłościowa”.

Wobec trudności z ustaleniem statusu rolnika, wysokimi kosztami postępowania upadłościowego, problemami proceduralnymi, na wniosek organizacji rolniczych i rolników, ministerstwo rolnictwa uchwaliło ustawę pozwalającą na udzielenie pomocy rolnikom, którzy nie mogą regulować swoich zobowiązań.

Ustawa o restrukturyzacji zadłużenia podmiotów prowadzących gospodarstwa rolne oparta została o założenie, iż gospodarstwo należy ratować – bowiem restrukturyzacja to „remont”, który, w odróżnieniu od ogłoszenia upadłości, nie prowadzi do zamknięcia gospodarstwa i upadku rolnika.

Na temat ww. ustawy piszemy w osobnym wpisie.